Unha nova libraría

HAI COUSA DUN ANO NACEU EN FERROL UNHA NOVA LIBRARÍA, A "ESPACIO LECTOR NOBEL". RARO NOS TEMPOS QUE CORREN. OU NON TANTO: FORMA PARTE DUNHA CADEA INTERNACIONAL QUE SUPERAN XA AS 150 TENDAS ABERTAS E É TAMÉN UNHA TENDA ONLINE. A PRIMEIRA LIBRARÍA NOBEL FUNDOUSE EN SÂO PABLO, BRASIL, EN 1943. COMEZOU LOGO UN PROCESO DE INTERNACIONALIZACIÓN: PRIMEIRO PORTUGAL, LOGO MÉXICO. AGORA CHEGAN AQUÍ, UNIDAS Á CADEA DE LIBRARÍAS ESPAZO LECTOR.

MARTA CASTRO E ANDREA DEIVE (ACTUALMENTE ALUMNAS DE 2º A) ENTREVISTARON A FINAIS DO CURSO PASADO A FERNANDO RAMOS ARMESTO QUE, NESTA SÚA PRIMEIRA –E VALENTE–  AVENTURA EMPRESARIAL, ABRIU A LIBRARÍA NA CÉNTRICA RÚA GALIANO.

ANDREA DEIVE GARCÍA

MARIA CASTRO ROMANÍ
---------------------------------------

—Por que razón elixiches ser libreiro?

—A min sempre me gustaron os libros, e nun momento determinado, decidín que sería unha boa forma de ter un medio de vida, en contacto con algo que che gusta. Por que se non che gustan os libros, nin coñeces un pouco o sector do libro, unha  librería non sería algo sinxelo de levar, porque non é unha cousa tan fácil.

—E esta ilusión xa a tiveches dende cativo?

—Si

—Cres que estase perdendo o amor pola lectura?

—Pois non sabería dicirche, e verdade que hai bastante xente nova, ou non tan nova que non ten o habito de ler, ou que non lle gusta. Pero ao mesmo tempo sempre hai xente  que sinte amor pola lectura. O que e certo e que en España lese moito menos que noutros países europeos.

—Por que razón elixiches este nome para a túa librería?

—Ben, eu non o elixín. Para meterse no sector do libro, como xa vos dixen non e algo tan doado. Entramos en contacto con unha empresa galega que nos asesorou, para comezar con bo pé. E como se chaman Nobel tivemos que poñerlle ese nome. Aínda que por outra parte  non é un nome que estea tan mal.

—En que libros adoitan estar máis interesados os mozos?

— Pois agora sobre todo na literatura fantástica , habería que ver de que idades, pero sobre os trece, catorce… interésanse moito neste xénero. Especialmente nos libros que foron levados ao cine, ou ao revés.

—É frecuente axudar aos teus clientes a elixir un libro?

—Si me piden axuda, si. Pero a idea desta librería era que os clientes que entrasen puideran moverse con total tranquilidade, e que ao entrar non tiveran a obriga de comprar nada.

—Cal e o teu libro favorito?

—Teño moitos libros favoritos, pero se tivera que elixir un libro diría “Cuentos del Don” de  Mijaíl Shólojov. Un escritor soviético  que foi premio Nobel de literatura no ano 1956. Lino sendo moi novo, e marcoume bastante. E aínda agora o releo de vez en cando.

— Algunha vez te pensaches en escribir un libro?

—Ben, algunha vez. Pero eu sei que non ía ser capaz de facer algo de calidade. A verdade e que desistín. Prefiro seguir lendo o que escriben outro, que o fan ben e contan cousas interesantes.

—Cando  decidiches ser libreiro, preocupouche que por culpa do libro electrónico, os libros de papel xa non se venderan tanto e non fora unha boa forma de gañarse a vida?

—Si, claro que preocupa. Pero a asesora  fai contas de que nun período de quince a dezaseis anos, os libros virtuais, non se imporían ante os libros  de papel. O que esta claro, e que os país e nais que se criaron lendo o libro de contos en papel, quererán que o seu fillo teña contacto co mesmo libro, e non cos electrónicos.

—Cal e o libro máis vendido por agora?

—Por agora o máis vendido é “El puente de los asesinos” de Reverte ou  “Prisionero del cielo” de Ruiz Zafón. Pero sempre varía, ao mellor nun espazo de tempo moi pequeno un libro vendese moito.

—E, por último, poderías darnos un libropensamento?

— Vou dicir unha frase que é un clásico “ Todos os libros teñen  alma”, e unha cousa que eu creo que ten moita verdade.