III Certame Carmela Loureiro

Suso Basterrechea, Lidia González, Jorge Suárez,  Inés Lamas, Cristovo Castro e a nosa Directora, María Estraviz.

O sábado, 13 de maio, no centro cultural “Torrente Ballester”, tivo lugar a entrega de premios do III CERTAME LITERARIO CARMELA LOUREIRO convocado conxuntamente polo Departamento de Normalización Lingüística do Concello de Ferrol e a Coordinadora de Equipas de Normalización Lingüística (CENL) de Ferrolterra.

Carmela Loureiro Montero foi profesora no IES “Fernando Esquío”de Neda e Presidenta da CENL moitos anos até a súa morte en maio do 2014. Dedicou o seu tempo e o seu saber á lingua e aos máis novos. A súa traxectoria persoal e profesional é un exemplo do labor anónimo e xeneroso de moitos profesionais do ensino na difusión da cultura e do idioma entre a mocidade.

O xurado estivo composto por Xil López (CENL), Álvaro Montes (Concelleiro de Normaliza-ción), Clara Vizoso García e Roi Saiz Mallo (alumnos propostos pola CENL) e a escritora María Casanova. Todos quixeron destacar a sorprendente e imaxinativa calidade dos orixinais presentados neste ano.

Nesta III Edición podía participar alumnado de Primaria, Bacharelato e Ciclos de todos os centros do concello e aqueles da comarca que forman parte da CENL. Dos 19 centros presentados achegáronse 83 traballos das tres categorías que había:

·         Microrrelato (menos de 150 palabras)

·         Micropoesía  (seis versos)

·         Microteatro  (menos de 600 palabras, novidade da pasada edición).

O noso Centro destacou entre todos os da comarca, obtendo tres premios na categoría de Bacharelato e Ciclos Formativos, un en cada modalidade.

• 1º premio de Micropoesía: Namorado o tempo de Inés Lamas Cartelle (2ºE Bac)
• 1º premio de Microteatro: A noite sen estrelecer de Cristovo Castro García (2ºC Bac)
• Accésit de microrrelatos: A inxenuidade dos máis teimudo de Lidia González Teijido (1º Bac)

Como premio, os gañadores das distintas categorías recibiron cadansúa tablet. Os traballos premiados serán publicados polo Concello en papel e en formato dixital.

Entregaron o premio Jorge Suárez, Alcalde de Ferrol e Pim Patinho, Presidenta do CENL.

Lidia González Teijido, Inés Lamas Cartelle e  Cristovo Castro García.

Os textos premiados foron os seguintes:

NAMORADO O TEMPO

Quizais o amencer

se fundiu co ocaso,

derretido o tempo.

Quizais a eternidade

sexa  o máis pequeno,

namorado o tempo.

Inés Lamas Cartelle

A INXENUIDADE  DO MÁIS TEIMUDO

Alto aí, un momentiño…! Quen lle dixo a vostede que a quería acompañar? Un paxariño, di? Pois non lle digo que non, que aínda son ben latriqueiros. Deixareino pensar, pero xa lle digo agora que non, que non vou con vostede. Que por que? Pois por que vai ser? Que lle vou dicir á muller e aos nenos? Que non, que non. Mire ben, que seguro que hai outro que a quere acompañar na súa viaxe. Así que teño que ser eu, non? Pois entón vai ter que convencerme. Que di que me promete? Vida eterna e un bo descanso? Pois dixérao antes! Apúntome! Aínda que… debería avisar primeiro na casa, non vaia ser que se asusten se non volvo á hora. Ai, xa os avisa vostede de contado? Entón amañado! Imos, logo?

Lidia González Teijido

NOITE SEN ESTRELECER

ACTO 1

A escena transcorre nun interior escuro, amplo e sombrío. Nela aparecen moitas persoas durmindo no chan. Entre elas atópase un neno duns dez anos, incapaz de durmir. O neno empeza a bufar. Nese intre un home algo maior decátase do neno e incorpórase para falar con el.

Home: Durme rapaz, que necesitas as forzas.

Neno: (Segue mirando ao teito) Non son capaz (incorpórase) o chan está moi frío.

Home: Xa o sei mais necesitas enerxía, faime caso.

Neno: Enerxía? (con curiosidade xira a cabeza cara o home) Para que?

Home: (Queda pensando un momento) Acaso hoxe é o teu primeiro día aquí?

Neno: Si, señor.

Home: Comprendo… (cun xesto lúgubre) Durme.

(Pasa un anaco e o home empeza a rezar)

Neno: Que fas?

Home. Outra vez? (o neno está bufando) Díxenche que durmises.

Neno: E eu díxenche que non podo. Que era iso que facías?

Home: Unha estrela.

Neno: Unha estrela (con curiosidade) .

Home: Si, unha estrela de David.

Neno: E que é iso?

Home: Un amuleto (case chorando) para nos protexer.

Neno: De que?

Home: Rapaz mira que es curioso, dos males, de que, se non?

Neno: Ah, (sen comprendelo ben, pausa) a verdade é que boto en falta ver as estrelas, na miña casa de Praga víanse moi ben.

(O home queda calado, sen saber ben que dicir)

Neno: Estás durmido?

Home. Si, cala.

Neno: É que teño que preguntarche algo.

Home: O que?

Neno: Ti sabes onde estamos?

Home: (Queda calado un momento, despois, con voz balbuciente, di) En Treblinka.

Neno: E iso que é?

Home: Unha especie de… (a punto de chorar) refuxio…

Neno: Ah, (pausa) e sabes cando poderei ver o ceo?

Home: Mañá ao espertar.

Neno: Pero eu quero ver o ceo de noite que é cando hai estrelas.

Home. Creme xa terás tempo de ver o ceo (case de maneira sarcástica) .

(O neno ao fin queda durmido)

ACTO 2

(Á mañá seguinte aparece una fila de soldados, a escena acontece no mesmo interior, a diferenza é que agora hai algo máis de luz.)

Soldado 1: Espertade! (berrando)

Soldado 2: Os nenos á esquerda e os adultos á dereita! (en ton ameazante)

(O home camiña cara á fila dereita cando de repente o neno o agarra do brazo)

Neno: Ao final non me contestaches.

Home: (Afundido)

Neno: Cando poderei ver o ceo?

Home: Moi pronto rapaz (case chorando acaricia o cabelo do neno), moi pronto…

FIN

Cristovo Castro García

Se queres ver máis fotos do acto, podes velas na seguinte presentación que proxectamos no vestíbulo do instituto.

III_Carmela_Loureiro - slide

View more presentations or Upload your own.