O pasado 18 de decembro, no marco da colaboración entre a Coordinadora de Equipos de Normalización Lingüística e o Concello de Ferrol, alumnos de 1º de bacharelato do noso centro visitaron o Cine Dúplex para ver a película Enrugas. Algúns deles dannos a súa opinión sobre a obra nas seguintes recensións:
 |
Dous fotogramas de Enrugas (2011), multi-
premiadofilme de animación 2D para publico adulto, dirixido por Ignacio Ferreras e producido en Galicia (Perro Verde Films). |
(1º E BACH.)
Na miña opinión, a película Enrugas é moi útil para facer reflexionar a un e informalo sobre a realidade, porque eu, polo menos, antes de vela, non era moi consciente da situación dalgúns anciáns que viven encerrados nun Centro para a terceira idade. Xa tiña oído falar antes que en moitas destas residencias non trataban ben os anciáns que vivían nelas, pero tras ver a historia de Emilio, xunto ao seu compañeiro de cuarto, Miguel, abriume os ollos e fíxome pensar no monótona e triste que pode chegar a ser a vida nun Centro desta clase. Tamén a personaxe de Miguel, o compañeiro de cuarto e posterior amigo do protagonista, axuda a un a pensar en que as aparencias enganan e que alguén non ten por que ser o que pensamos a primeira vista, xa que Miguel parece vil e insensible en moitas ocasións, porque se aproveita da penosa situación e condición mental doutros anciáns para lucrarse. Todo isto fai pensar ao protagonista que a carteira, o reloxo e uns calcetíns llos roubaba este. Emilio descobre ao fin que el non lle roubara eses obxectos e fora cousa del mesmo, que comezara a padecer os primeiros síntomas do alzheimer, o que os gardara, á parte de que o compañeiro de cuarto demostra o seu aprecio por Emilio e o seu lado bondadoso intentando salvalo cando pensaba que este ía afogar.
 |
| No libro Enrugas, escrito e debuxado
por Pablo Roca (Premio Nacional de Cómic
2008) está baseada a película do mesmo título |
O protagonista é Emilio, un home de avanzada idade que sofre Alzhéimer. Debido ao difícil que é coidar a alguén con esta enfermidade, o seu fillo ingrésao nunha residencia de anciáns. Alí, Emilio comproba as duras condicións da vellez e, ademais, ten que superar os problemas que lle causa a súa enfermidade. En todo momento estará acompañado de Miguel, un residente que sabe aproveitarse das situacións dos seus compañeiros en beneficio propio, e que irá cambiando de parecer e de forma de actuar ao ter que tratar coa enfermidade de Emilio.
Todo este proceso dramático culminará nun final algo positivo, no que Emilio acaba consumido pola súa enfermidade, pero ten a Miguel, que o coida en todo momento.
O tema principal desta historia é o Alzheimer. O protagonista da película é un ancián que nos seus tempos mozos fora o director dunha sucursal de banco. A súa familia méteo nunha residencia de anciáns e é alí onde este personaxe se dá conta de que padece esta enfermidade. A min, persoalmente, paréceme unha historia moi triste, aínda que o realizador da película intenta darlle un toque de humor, poñéndoa en debuxos…
ANTÍA GRUEIRO CHEDA (1ºE Bach.)
Chamoume a atención a escena na que unha señora estaba mirando pola ventá. Ela pensaba que ía viaxando nun tren. Imaxinábase que as persoas que entraban na habitación eran os revisores ou novos pasaxeiros. Ela invitou a pasar a viaxe ata a última parada á señora que entrara na habitación. Gustoume a forma de interpretar os últimos anos da vida co traxecto que fai o tren á última parada, a morte.
NOELIA RAÑAL CANOSA (1ºE Bach.)
Recomendaríalle esta película á xente máis nova, porque lles serviría para darse conta da situación que padecen estas persoas e incluso os seus familiares, e dos efectos que a vellez pode chegar a provocar nas persoas maiores.
Chamoume a atención a escena na que unha señora estaba mirando pola ventá. Ela pensaba que ía viaxando nun tren. Imaxinábase que as persoas que entraban na habitación eran os revisores ou novos pasaxeiros. Ela invitou a pasar a viaxe ata a última parada á señora que entrara na habitación. Gustoume a forma de interpretar os últimos anos da vida co traxecto que fai o tren á última parada, a morte.
NOELIA RAÑAL CANOSA (1ºE Bach.)
Recomendaríalle esta película á xente máis nova, porque lles serviría para darse conta da situación que padecen estas persoas e incluso os seus familiares, e dos efectos que a vellez pode chegar a provocar nas persoas maiores.
